Zirvede Bırakmak

Her işte olduğu gibi amatör kümede de ilk maçlar daima sıkıntılıdır. Defalarca yanlış atılan taçların tekrarı, ofsayta düşme rekoru, ofsaytı rakip yarı alandan kullanma çabaları, kale vuruşlarında topun ceza sahasını terketmeden dokunulması ki bu kural yeniden güncellenerek bana göre daha verimli bir hale geldi. Yaşanan heyecan ile buna benzer bir çok hataları hepimiz yaptık.

Yine bizim o çok ünlü Türkiye Gençler finalleri maçlarındayız; artık grubun son maçını oynuyoruz. Haydar Hocam yedek kulübesinde olan tüm arkadaşların bu turnuvada yer alması, bu deneyimi yaşaması için özel çaba harcıyordu.Isınmasını tamamlayan arkadaşlarımdan biri, yedek kulübesine çağrıldı son taktikler verilmeye başlandı. Saha içinden, kenardaki arkadaşımın ayaklarının titremesini çok net görebiliyordum. Arkadaşımın gözü sahada devam eden maçtaydı. Saha çizgilerinde yürürken, kafasında maçı oynamaya başlamış, kim nasıl oynuyor, karşısındaki rakip neler yapıyor devamlı izliyordu. Oyuna girmek üzere yan hakemin yanına giden arkadaşımın ilk lisanslı maçı, ilk kez oyuna girecek ve ciddi bir turnuva maçında, ciddi bir rakibe karşı, Eskişehir Atatürk Stadı’nda ilk sınavını verecek. Oyuncu değişikliği sistemi nasıl oluyor biliyor ama TV’de seyrettiği maçlarda olan oyuncu değişikliği ritüeli gibi yan hakeme “kramponlarımın altına bakacak mısın ağabey” diyor. Yan hakem önce şaşkınlık sonra babacan bir tavırla gülümsüyor. Ayağımızda o dönem dişlerinin çoğu erimiş, yer yer deri parçaları ile restore edilmiş, plastik kramponlar var, öyle vidalı olan cinsten değil , yan hakem nesine baksın o kramponun, tavuk derisinden hallice derisi olan bir ayakkabı, karşı tarafa vereceği tek zarar, rakibin o kramponlara bakarken konsantrasyonunu kaybetmesinden başka bir şey olamaz. Neyse, Oyun durunca genç arkadaşım oyuna girdi, ilk maçı olmasının ürkekliği ile ikili mücadelelerden uzak durmağa özen gösteriyordu. O esnada gelen hava topuna yükselmek yerine kendini geri çekince rakip takımın iki defans oyuncusu havada bizim bile duyduğumuz bir sesle çarpıştılar. İkisi de yerde bizim genç aradan topu aldı gidiyor. Atak gol olmadı ama genç arkadaşım, maçın bitişinden itibaren yıllarca  “iki rakibi bilinçli olarak vücut çalımı ile birbirine nasıl çarpıştırdığını”anlattı. Daha da ilginç olanı ise bu arkadaşımın bu maç oynadığı ilk ve son maç oldu. Bir daha amatör sezonda futbol oynamadı. Zirvede bırakmak böyle bir şey olsa gerek.  Bu kadar kısa bir süreye bu kadar keyifli anılar sığdırması yanında bu anıları uzun uzun anlatması ve ondan bunları dinlemek gerçekten çok keyifliydi. Buradan kendisine çok selamlar.