Yeni Yıl

“Nefretin ortasında, içimde yenilmez bir sevgi olduğunu gördüm. Gözyaşlarının ortasında, içimde yenilmez bir gülümseme olduğunu gördüm. Kaosun ortasında, içimde yenilmez bir sükûnet olduğunu gördüm. Tüm bunların arasında fark ettim ki… Kışın ortasında, içimde yenilmez bir yaz olduğunu gördüm. Ve bu beni mutlu ediyor.
Çünkü dünya beni ne kadar zorlarsa zorlasın, içimde daha güçlü bir şey var – daha iyi bir şey, hemen geri itiyor.”
Albert Camus
Bu yazıyı notlarım arasına almışım.
Bu sabah yazı için bakınırken karşıma çıktı.
Yine beğendim paylaşayım istedim.
Yeni yılınız kutlu olsun, sağlıklı, mutlu, huzurlu, en önemlisi sevgi dolu geçsin.
Hayatınızdan sevdiklerinizi almadan geçmesini diliyorum en çok.
2024 dünya genelinde bakıldığında bireysel sorunlarla kıyas kabul etmeyecek kadar zordu.
Ülkemiz de çılgınca bir öfke, şiddet tufanı içindeydi.
Bireysel, ulusal ekonomik sorunlar, trafik, ve dahaları azalmayıp artacaktır belki ama şiddetin kontrolsüzce artmaması için önlemler mümkün.
İlk gün için çok ağır bir giriş oldu.
Haydi biraz rahatlayalım.
En tatlı anılar çocukluktan kalanlar, hepimizin bir kaç tane vardır anımsadığımızda dopamin salgılatan, pamuk şeker tadında…
Benim jenerasyonun en açık ara şans sayabileceğimiz kazanımı kar olmasıydı.
Hemen hemen hepsinde kar vardı ya da kar yağışı olur, sabahına kar manzarasına uyanırdık.
Soba vardı ki bu kestane keyfi demekti.
Çaydanlığın çıkarttığı ıslık sesini hatırladınız mı?
Soba üzerin de kurutulan mandalina kabuğu kokusuyla özdeşleşmiş.
Tek kanal, tek tv programı ama herkes ekran başında.
Arada tombala oyunu, mısır patlatma etkinliği.
Mütevazi ama mutlu eden hediyeler.
1 ocak hafta arasına gelmişse okul tatili ekstra sevinç kaynağı.
Mutlu olmak için ne çok sebebimiz varmış.
Eldivenin varsa, yeni bir eldiven örmüşlerse, bu beş parmaklıysa ki olmayan da çoktu senden şanslısı yok.
Her şeyle mutlu olur eğlenirdik.
Saçaktan sarkan buz bile eğlence sebebiydi.
Bazen aklımızdan şüphe ediyorum az mıydı diye.
Aslında biz aslında bence fazla akıllıydık, kendi kendimize montesöri eğitim yapıyormuşuz😂
Şimdi bana polyanna diyorlar bazı okurlar ama o zaman hepimiz öyleydik.
Okuyacak kitabım varsa ben kendi evrenime çekilir nirvanaya ulaşırdım.
O zaman da okumayı çok severdim ve bazen yeni kitabım olmayabilirdi.
Şimdi ki çocuklara mutlu olacak sebep yok gibi.
Ben çok zorlanıyorum.
Yeğenlerimle zaman geçirmek çok güzel lakin şartları oluşturmak zor.
Şapkadan tavşan çıkarsa anne babalar, “yani” diyebilir zamane çocukları.
Velhasıl yeni yılınız kutlu olsun yazısı böyle bir şey oldu.
Araların uzunluğundan ve neşemin henüz gelmemiş olmasından anlaşılacağı üzere hala toparlanamamışım, bende bu kadarını yazarken fark ettim.
Sanırım biraz desteğiniz iyi gelebilir.
Sizin nostaljik yeni yıl anılarınız nelerdi?
Hayallerinizin gerçekleştiği bir yıl diliyorum.
Sevgiyle kalın zira sadece o her derde deva….