Yağmur yağarken,
sen şiir yazarsın,
ben küfür ederim dedi, ne kadar dil döksende kalbinin hudutları kapalı yumuşak dokunuşlara,
öyleymiş
böyle birinden sevilmeyi beklemekte yıldızların yeryüzüne inmesini beklemek gibi birşey sanırım,
denizi seyrederken milyonlarca söz kümesi geçiyor aklımdan,
her birine farklı isimler koyup ayrı ayrı seviyorum hareketlerini
bu dünya bana ağır,
bu dünya bana dar,
sığamıyorum dünyaya,
sığacakken minicik kalbe,
etrafında bir sürü kor kalabalık dünya telaşında bir sağa bir sola koşturup duruyorlar
oysa ben,
durdurdum zamanı beni sevmediğini hissettiğim o an,
şaka şaka,
sevgiden şüphe edilir mi?
olsa olsa nefes almak istemişsindir
öyle ya
insan bogulurmuş çok sevgiden,
ara sıra kendine kalmak ister,
başlar hayatın gelmişinden geçmemişine.