Türk Dil Kurumu

Naciz kalb-i harabemin tamirini ve mes’udiyetini ümid ederek ruhuma zerk olunan aşkın sahibi olan nadide mevcudiyetinizin mes’udiyetini temin için ömrü hayatımı ser’etmek bahtiyarlığına erişmek arzusuyla dest-i izdivacınıza talibim efendim. Zevcem olur musunuz ey afeti dilber?

Saçmalamaya mı başladı diye düşündünüz değil mi? Korkmayın, aklım başımda. Sadece şaka yaparak başlamak istedim. Efendim yukarıda yazmaya çalıştığım cümlenin özeti ; “Aşkınızla harap olan kalbimi tamir etmek ve birlikte mutlu bir ömür sürmek için benimle evlenip eşim olur musunuz?” diyen bir erkeğin sözleridir.  Osmanlıca diye bir dil olduğundan bahsediyor ya bazı Osmanlı torunu olduğunu söyleyen insanlar, işte bu da öyle bir dil. Ancak, sadece saraylarda veya saray çevrelerinde kullanılıyor. Anadolu’nun kavruk delikanlıları böyle evlenme teklif etmiyor. Bizim gibi gidiyor yavuklusunun yanına “seni çok seviyorum, benimle evlenir misin” diyor. Öyle ağdalı ve anlaşılmaz bir dil yok Türk ulusunun kültüründe. Yalın ve anlaşılır gerçek Türk dili kullanılıyor halk arasında.

Ancak, saraylarda ve saray çevrelerindeki sayıları Türk ulusunun neredeyse yüzde onu kadar olan insanlar tarafından kullanılan bir dil var ki bugün buna özenenler Osmanlıca diyor bu dile. Türkçe, Arapça, Farsça ve Frenkçe karması bir dil aslında. Türk ulusundan soyutlanmış, divan edebiyatı şairlerinin kullandığı genellikle aruz vezninin egemen olduğu bir şiir dili aynı zamanda. Ya da Arap ve Fars müziğinden etkilenilerek meydana çıkmış ve bugün adına Türk Sanat Müziği dediğimiz şarkılarda da hakim olan bir dil genellikle. Ancak, halk Yunus Emre’yi biliyor, ya da Karacaoğlan’ı veya Dadaloğlu’nu. Bu ağdalı ve Türk halkından uzak olan bu dili bilmiyor ve kullanmıyor. “Fuzuli rind-i şeydadır, hemişe halka rüsvadır, görün kim bu ne sevdadır, bu sevdadan usanmaz mı” diyen Fuzuli’yi anlamak için uğraşmıyor. “Beni kara diye yerme, mevlâm yaratmış hor görme, ela göze siyah sürme çekilir, kara değil mi? diyen Karacaoğlan daha kendisi gibi geliyor Türk ulusuna.

İşte her konuda olağanüstü öngörüleri olan ülkemizin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Türk Ulusunun diline en uygun olan alfabeyi seçip harf devrimini de yaptıktan sonra Türk dilini geliştirmek ve güzelleştirebilmek için 12 Temmuz 1932 tarihinde bugünkü adıyla Türk Dil Kurumunu kurdurmuştur. Bu kurumun kurdurulmasının amacı Türk dilinin öz güzelliğini ve zenginliğini meydana çıkartmak, onu yeryüzü dilleri arasında değerine yaraşır bir yüksekliğe eriştirmekti.

Türk insanına oldukça aykırı gelen Arapça ve adına Osmanlıca denilen uydurulmuş dili kullandığınızı şöyle bir hayal ediniz lütfen. Günümüz bilişim ve iletişim çağındaki hangi gelişmeyi takip edebilir ve yakalayabilirsiniz? Sayıları neredeyse dünya nüfusunun yarısından fazla olan Çin, Hindistan, Japon ve Arap ülkelerinin kullandıkları alfabeler mi geçerli günümüz dünyasında yoksa bizim de kullandığımız ve dilimize en yakın olan Latin alfabesi mi? Tüm bunları incelediğimizde alfabemizin ve Türk Dil Kurumumuzun önemi biraz daha iyi anlaşılıyor.

Her konuda Türk Ulusunu yüceltmek ve çağdaş uygarlık seviyesine çıkarabilmek için ömrünü harcamış olan bu yüce insana kendi adıma bir kez daha teşekkür ediyor ve rahmet diliyorum.