This is a choice! -1 ( Bu bir seçim)

2019 yılı mayıs ayıydı ve planımızı yapmıştık. Kanada’nın okyanusun kıyısında en yaşanabilir şehri seçilmiş Vancouver’a gitmeye karar verdik.25 yıldır Kanada’da yaşayan Filistin asıllı bir arkadaşımızın evini paylaşacak, Vancouver’e gelmişken karayoluyla Amerika’ya Seattle’a ve oradan kovboy kasabası Winthrop WA’a geçecektik, heyecanlıydık. 12 saatlik uçuşumuz sonrasında Vancouver havalimanında ev sahibimiz bizi karşıladı. Evine kadar bize eşlik edecekti, vardığımızda evde kaldığımız süre boyunca o muhteşem False Creek körfezi manzaralı evinin terasında zamanımızın çoğunu geçirecektik. Uçaktan indiğimizde aynı günü tekrar yasamak üzere güne yeniden başlamıştık.
Ev sahibimiz planları yapmış ve bize detaylıca her gün nereleri gezip, neler yapacağımızı anlatmıştı. Türkiye’ye döndüğümde seyahatimiz boyunca yaşadıklarımızdan, şahit olduklarımızdan yaşam adına yüklü anlamlar çıkaracağımı bilmiyordum.
İlk gün o muhteşem manzaralı terasta vakit geçirip sonra Seattle ve oradan eski western kasaba Winthrop WA’a gidecek sonra tekrar dönüp ev sahibimiz David’in teknesiyle Pasifik’e açılacaktık ve bu kadar misafirperverlik beklemiyordum.
Planlara dahil oluyorken bizim için farklı deneyimlerden geçiyorduk…
Şehirde “marihuana” içmek serbest olduğundan şehrin atmosferindeki koku insanın burnunu deliyor, kimse kimseyi rahatsız etmiyordu. Şehirde her gün downtown a gidip gezilecek yerlerini geziyorduk.
Ortalama yüz elli yıllık tarihi olan bu ülkede insanlar birbirlerinin haklarına ne kadar saygılıydı. “Kilise, Sinagog ya da Cami” yoktu, dünyanın farklı yerlerinden milletler yaşadığından dini yoktu bu ülkenin. Yaşayış biçimiyle, insanların görünüşü ya da davranışı nedeniyle birbirlerini yargılamasına Kanada hükümeti izin vermiyor bu konuda ciddi yaptırım getiriyordu.
Yargılayıcı yaklaşımı bilmiyorlar ya da tüm bildiklerini sistem unutturmuştu. Aynı gezegende farklı coğrafyaların farklı insanları hayatlarını hep güzel yasamak üzere kurgulamışlardı. (bize göre bu kadar olmaz dedirtecek kadar)
Geldiğimizden beri ev sahibimiz ve bizi tanıştırdığı arkadaşları “today is beautiful, life is good” sürekli bu cümleleri tekrarlıyordu. Türkiye’de bizim yaptığımız işlerden daha kolay işler de yapmıyorlardı. Tuhaf geldi yapmacık gibi geldi kişisel anlamda bu kadar gelişmiş olabileceklerini düşünemedim. Sordum burada herkes mutlu ve bunun için şükrediyor bu kadar mutlu olmanızın sebebi ne? David yüzüme tokat gibi inen bir yanıt verdi. “Günlerce cebimde 25 cent’le dolaştım, aç kaldım annem, babam ve eşimle sorunlar yaşadım, bugüne dek benim için zor geçen bir hayat deneyimledim ve sonra bir karar verdim ya onlara odaklanıp hayati olumsuzluklarla yasamaya devam edecektim ya da her şeyi arkada bırakıp edindiğim tüm o deneyimleri cebime koyup yoluma mutlu bir şekilde devam edecektim, “This is a choice! Ben mutlu olmayı seçtim” dedi. Burada herkes öyle yapar! Beynimde uzunca bir süre yankılandı o sözlere çok özendim, sözleri çok kıskandım ve ülkemi düşündüm. (Devam edecek)