Nereden Bileceksiniz?

Siz benim nasıl öldüğümü nereden bileceksiniz? Oturmuş sırça köşklerinizde ya da sıcacık evlerinizde yudumlarken yemekten sonraki kahvelerinizi, siz benim Sarıkamış’ta soğuktan uyuyakalıp donduğumu ve uykuda öldüğümü nereden bileceksiniz? Ya da Anafartalar’da, Conkbayırı’nda kopan bacağımı, yırtık gömleğimle bastırıp bir İngiliz gâvurunu daha gebertip şehâdet şerbetini içtiğimi nereden bileceksiniz? Siz belki daha görmediniz oraları, Çanakkale’nin o ölüm kokan deli rüzgarını daha solumadınız. Gerek dahi duymadınız, bilgisayarınızdaki yeni oyunları indirmek daha kolay geldi.

Siz benim nasıl korktuğumu nereden bileceksiniz, görünmeyen bir düşmanla nasıl savaşılacağını dahi bilmemenin nasıl bir korku saldığını içime nerden bileceksiniz, biraz sonra kalleşçe döşenmiş bir mayının üstüne basacağımı nerden bileceksiniz? Ya da nerden geldiği belli olmayan bir kahpe pusunun fırlattığı füzenin nasıl ciğerlerimizi parçalayacağını nereden bileceksiniz? Oturmuş Agop’un meyhanesinde ikinci kadehlerinizi içerken “halkların kardeşliği” ve “özgürlük” üzerine ahkâm keserken benim gece bir yandan üşüyüp bir yandan da korkudan titrediğimi nereden bileceksiniz? En zoru da bu korkuyu yanındakilere belli etmemek için çabalamak olduğunu.

Siz statlarda “İ…e hakem” diye bağırıp içinizdeki nefreti ve kini garibim hakeme kusarken bizim kan kusup “kızılcık şerbeti içtik” dediğimizi nereden bileceksiniz? “Bu takımın hocası beş para etmez, versinler bana şu takımı her yıl şampiyon yaparım” diye soytarıca laflar ederken benim üç aydır kuru tayın ve sudan başka bir şey yemeden Sakarya’da, Dumlupınar’da Yunan’la savaştığımı nereden bileceksiniz.

Kordonboyu’nda sevgilinizle şakalaşıp, öpüşürken ve de buz gibi biralarınızı yudumlarken o sahillerden düşmanı “Geldikleri gibi giderler” diyen komutanımın öncülüğünde denize nasıl döktüğümüzü nereden bileceksiniz? Konak Meydanı’nda nutuklar atan siyasetçilerin aldıkları emanete nasıl ihanet ettiklerini nereden bileceksiniz? Sorgulamadınız ki hiç. Hep verilen hapları içtiniz, hep uyutuldunuz.

Siz benim sevdamı nereden bileceksiniz? 17 yaşındaki gonca gülümü sılada bırakıp gurbete aş, ekmek peşine düştüğümü nereden bileceksiniz? “Almanya acı vatan” sözlerinin ne anlama geldiğini de bilmezsiniz. Üçüncü nesil Alman mı Türk mü karar verememiş bigünah çocukların konuşmalarıyla dalga geçmeyi pekiyi bilirsiniz de onların neler yaşadıklarını nereden bileceksiniz?

Yerinden yurdundan edilmiş Iraklı Türkmenlerin nasıl horlandığını nereden bileceksiniz? Elinizde 8-10 bin liralık telefonlarla Instagram’a girmeyi bilirsiniz de onlar için bir çabada bulunmayı nereden bileceksiniz? Dört yanımız adeta işgal edilircesine kuşatılmışken “Ülkem için ne yapabilirim” demeyi nereden bileceksiniz?

Kusura bakmayın biraz ağır oldu belki. Fakat ne hazindir ki gözlemlerim böyle.  65 yaşındaki bir amcayla, 16 yaşındaki bir delikanlının yan yana yattığı şehitlikleri görmeyen bu yeni kuşağa bu yazdıklarım. A kuşağı, Z kuşağı ya da bilmem ne kuşağı olursa olsunlar, ama ülkelerine sahip çıksınlar. Yoksa birer köle olmaya varacak bu gidişin sonu.

Siz benim nasıl üzüldüğümü nereden bileceksiniz?

Siz benim her gece ülkem için ağladığımı nereden bileceksiniz?