Köpekler oluşu beklerken, sen neredeydin!

Bugün Aladdin’in sihirli lambasını ovaladım, ve dile benden ne dilersen dedi! Sizler bunun sadece bir masal mı olduğunu sanıyorsunuz;) ne yazık ki yanılıyorsunuz. Bu dünya Yaradan’ın masalıdır. Onun düşleri ile kurulmuş bir gerçeklik ama sahte bir gerçekliktir. Yani her şey düşlerimizden, masallarımızdan oluşur. Bunların yansımaları ve dünyaya düşen iz düşümleri. Şimdi elimde sihirli bir lamba tutuyorum ve ovalıyorum: İlk dileğim sokak hayvanları ile ilgili çıkan tasarının iptal edilmesidir. Bu Türkiye insanına yakışır bir tutum değildir. Bu oluş bozukluğunu benim ülkeme indiren boyut benim ülkemin insanından daha düşük bir boyutta veya frekansta yaşamaktadır. Onların dünyaları karanlıktır, benim dünyam ise aydınlık. Bizim insanımız dost canlısı, misafirperver, sıcakkanlı ve samimidir.

Türk milleti zeki, çalışkan ve ahlaklıdır! Ahlaklı bir toplum hiçbir cana kıyamaz, doğmuş her canlı Yaradan’ın izni ile bu dünya ya gelir ve yaşam hakkı elde eder. Müslümanlık dediğimiz şey en başında doğmuş her canlıya yaşam hakkı vermektir. Bunun aksi yaradana ihanet değil midir! Bu dinlerin de üstüne anlatılması gereken çok eski bir masaldır. Köpekler oluşun bekçileridir der yaradılış, oluştaki herhangi bir çarpıklık onların doğasını bozar, en önce onlar etkilenir. Saldırganlıkları huysuzlukları tamamen uyarıdır. Annesinin kucağından zoraki alınmış, koparılmaya çalışan, oluştan uzaklamış bir bebeğin ağlamasından farksızdır.

Biliyor musunuz beni hiçbir köpek ısırmadı ya da bana hiçbir köpek saldırmadı; sadece çok küçükken, merdivenimiz altına yavrulamış bir annenin yavrularını emzirirken, onu gidip rahatsız etmem dışında. Önce beni uyardı bakışlarıyla, sonra hırladı ve ben hala anlamayınca beni kovalamaya başladı:) Nuh ile uslanmayanı etmeli tekdir, tekdir ile uslanmayanın hakkı kötektir:) Ben o günden sonra bir köpeği seveceksem önce duruşuna, sonra gözlerine bakarım. Onun beni kokladığı gibi ben de onu koklarım, istiyor mu diye sorarım ve saldırgan bir mizacı varsa, onu görmezden gelir yolumu değiştiririm. Asla korkmam hele hele saldırgan bir doğa sezinlediysem: ‘ Hadi gelin bunları öldürelim, uyutalım fikri aklımın ucundan bile geçmez.’ Bu benim doğam, bu Türk insanın doğası, Türk insanı bir köpekten korkacak kadar ödlek değildir.

Mahallemize geceleri ürkütücü insanlar gelir ve o köpekler sokağın başında beklerler, onları mahalleye sokmak istemezler, onlar bizlerin göremediği oluş durumlarını anında sezerler ve önlem alırlar, onlar oluşun bekçileridir, bizim oluş durumumuz bozulduğunda, doğamızdan uzaklaştığımızda onlar bunu sana göstermek için çırpınırlar. Üremelerine izin verirken neredeydik!
Onlar başıboş dolaşırken neredeydin, sen burada mıydın! Hayır yoktun! Gerçekten neredeydik! Bunu lütfen kendimize bir soralım: Ben neredeydim! Olmadığın bir boşlukta onlar ürediler çünkü sen yoktun! Şimdi buradaysan ozaman kolları sıvama vakti! Ama lütfen en kestirme yolu seçme! Öldürmek aman ne kolay, peki o öldükten sonra o boşluğu kim doldurcak? Sen mi! Yooo sen yine burada olmayacaksın. Oluşu kim koruyacak? Sen mi! Yoo gücün yetmez ki! O boşlukları yıkım yaratan karanlık dünyalılar dolduracak ve şu anda zar zor ayakta duran, birilerinin iyi niyeti ve saf hali üzerine hala dönmekte olan tekerlek duracak! Yine de sen bilirsin, karar senin!

Benden bu kadar…