Kara Kınalı Kadınlar

Yüreğine kara kına yakmış kadınlar,
Alınlarına düşmüş solgun saçlarıyla,
Kızıl bir akşamı yine kucaklayıp,
Siyaha çalmış yarım yamalak sevinçleriyle demlenirler. 
Sözde adı ‘Çiçek’ olmuş kadınlar,
Bir kaktüs misali çürümeye yüz tutmuş,
Suya doymuş toprağın dikenli çiçekleri…
Dile dökülemeyen sessiz sedasız haykırışlar, 
Ansızın dökülür tükenmişliklerin gölgesine.
Üstelik üzerine durulmadan, hiç konuşulmadan
Usulca üstü kapatılır, tekin olmayan dudakların merhametsizliğine.
Unutsa hani kadın, haydutların türküsünü,
Her yaşında, her adımında boynundan fularlar düşer,
Kader deyip avundukları sokaklara.
Böyle yüzyıllarca sürecek bir hikayedir bu…

Haydutların kirli dudaklarında.