Çürümek

Canlı veya cansız bütün nesnelerin genellikle zamana ve bakımsızlığa bağlı olarak eskime, bayatlama, yıpranma, vb. türlü etkilerle en çok da mikropların etkisiyle kimyasal değişikliğe uğrayarak bozulması, dağılması ve kokuşması ve sonunda yok olması anlamında kullanılan bir sözcüktür. Sağlamlığını ve dayanıklılığını yitirmek anlamında kullanıldığı da olur. Özellikle doğal olmayan metotlarla üretilen hormonlu yiyecekler, doğal olarak üretilen emsallerine göre çok daha çabuk bozularak çürümeye başlarlar. Çürüyen canlı yaratıklar ve yiyecekler mutlaka tahammül edilemez derecede kokuşmaya başlarlar. Bu yüzdendir ölülerin toprağa gömülmesi ve bazı inanışlara göre yakılması veya denize atılması.

Fiziksel olarak çürümek önlenemeyen bir olgu olup, her nesne ömrünü tamamladığında çürüyecektir. Ancak, nesnelerin çürümesi onları değersiz kılar gibi gözükmekteyse de zamanla o kadar değerli hale geleceklerini onlar da bilemezler. Ormanları getirelim gözümüzün önüne bir fidan ağaç olur ve zamanla yaşlanır ve çürümeye başlar. Sonunda doğanın kanunu onun için de gerekeni yapar ve çürür. Ancak, bu çürüyen ağaç ormana yepyeni bir hizmet sunar. Zamanında dökülen yapraklarının çürüyüp adeta yeni gelecek fidanlar için toprağı güçlendirmede verdiği katkı gibi.  Tüm insanlığın kaderini etkileyen ve yaşamını değiştiren Petrol da böyle oluşmuştur. Zamanla çürüyen canlıların milyonlarca yıl sonra petrol olarak karşımıza çıkması da bir çürümeden ibarettir.

Bilimsel açıklamalarda bulunmak cahilliğini yapmak istemiyorum. Zaten bu konularda bilgiye ulaşmak mümkün öğrenmek isteyene. Benim naçizane anlatmaya çalışacağım husus zihinsel çürüme veya ahlaksal çürüme olacaktır. Fiziksel olarak çürüyen canlı ya da cansız her nesne enikonu yine faydalı bir nesneye dönüşebiliyor zamanla. Ancak insanların zihinsel çürümeleri hiçbir şekilde geri dönüşüme tabi olmuyor. Zihinsel çürüme insanlara dönüşü olmayan zararlar verdiği gibi bu zarar sadece kendilerine mahsus olmayıp tüm çevrelerine ve hatta tüm insanlığa oluyor. Tıpkı ahlaksal çürümeler gibi. İnsanlığın en büyük düşmanlarıdır bu zihinsel ve dolayısıyla ahlaksal çürümeler. Toplumları yok etmek için kullanılan en büyük görünmez silahlardan birisidir aynı zamanda. Şöyle bir düşünelim; her toplumun kendi yapısına göre ve evrensel boyutlarda genel geçer ahlak kuralları vardır. Şüphesiz ki bu kurallar her toplumda aynı değildir. Sosyal, coğrafik ve dinsel faktörlere göre farklılıklar görülse de birbirine yakın değerlerdir. Öldürmemek gibi, çalmamak gibi ve yalan söylememek gibi. İşte bu değerleri törpülemeye ve zamanla yok etmeye başladığınızda o toplum çürümeye başlar.

Çalmanın suç olmaktan çıkıp hatta beceri olarak pompalandığı toplumlarda bir müddet sonra herkes hırsız kesilir. Zira “Çalıyor ama çalışıyor” felsefesini yerleştirmiş oldunuz. Ya da bir yönetici çıkıp “benim memurum işini bilir” dediği zaman bu ucu her tarafa açık olan cümle her türlü yorumlanır ve sonu gelmeyen bir arsızlaşma başlar.  Medyada sürekli olarak saf değiştiren üç kuruş paraya kalemini ve daha sonra kendisini satan insanlar egemen olmaya başlayınca ahlaksal çürüme daha da hızlanmaya başlar.  Sporda haksız rekabet yaparak dopingle şampiyonluklar kazanmak spordaki çürümeye çanak tutar.

Çürümenin en önemli başlangıcı yalan söylemektir. Hani içki sevmeyenler “bütün kötülüklerin anasıdır” der ya içki için. Bence bütün kötülüklerin anası YALANDIR. Her şey yalan söylemekle başlar. Bireylerin yalan söylemeleri sadece kendileri ve yakın çevreleri için zararlıdır. Ancak, yöneticilerin yalan söylemeleri bir toplumu ve bir ulusu etkiler. Bu nedenle yalan söylemeyen yöneticiler seçmek gerekir, ancak yalan söylemeyen yöneticileri seçmek için de yalan söylemeyen bireyler gerekir.

Etik değerlerini koruyamayan, yalanlarla ve ahlaksızlıklarla dolu bir yaşam süren insanlar ve bu insanların oluşturduğu toplumlar ve dahi uluslar çürümeye mahkumdurlar. Çürüyen toplumların bir daha geri dönüşümü de asla olmayacaktır.

Çürümeyen nesiller yetiştirebilmek üzere sağ ve sağlam kalmanız dileğiyle.