Gül ve Diken

İnsan gülün güzel duruşunu ve kokusun elde etmek için dikene su vermek gerektiğini bilir. “Diken gülsüz gül dikensiz olur mu?” Bu soruyu uzun yıllar önce; esmer uzun boylu, beyaz tenli, güleç yüzlü ve güzel konuşan Çağla isimli bir öğrencimin sorduğunu anımsıyorum. O öğrencim ortaokul ikinci sınıftaydı. Okuma yazmayı anasınıfında öğrenmişti. Soru karşısında önce biraz düşündüm. Sorunun yanıtını bir örnekle açıklamak istedim:

– Çağlacığım bir çocuğu annesinden ayırmak nasıl bir acı verirse, gülü dikeninden ayırmak ta öyle acı verir birbirine.

– Öğretmenim teşekküre ederim. İzin verirseniz bir sorum daha olacakTelevizyonda gördüm bir yetkili ben güle su veririm ama dikenine vermem. Sizce bu mümkün mü?

– O yetkili bence hata yapmış. Gül ile diken bir elmanın yarısı gibidirler. Gülü dikenden ayırıp su veremezsiniz. Diken aldığı suyla gülü bir yavrusu gibi büyütür. Gülün gövdesinden dikeni söküp atarsanız. İkisi de ölür. O zaman sen sağ ben selamet deriz.

Çağla verilen yanıtta ikna olduğunu başıyla onayladı. Parmak kaldırarak yeniden söz istedi. 

– Öğretmenim, o zaman yönetim kademesinde bulunan kişiler, kendileri gibi düşünmeyen insanlara su dahi vermek istemeyeceğini anladım. Bu hiç olumlu bir davranış değil.

– Haklısın Çağla.. Dikeni gülden ayırırsanız, gülün yaprakları teker teker kanar. Olgunlaşmamış gülü dikeninden koparırsanız dikeni izin vermez. Diken elleriniz kanatır. Çünkü tüm canlılar gibi onunda canı var, gülü her türlü tehlikelerden korur. Yöneticiler ben gülü su veririm, dikenine verme diyorsa; gül ve dikenin aşkını ve sevdasını anlayamamış demektir.

– Açıklamanız için teşekkür ederim öğretmenim.

– Duyarlılığından dolayı asıl ben sana teşekkür ederim Çağla Kızım.

Çocuklar, gülün boynunun bükülmesi dikenin dargınlığındandır. Bahçenizde yetişkin bir gül görmek istiyorsanız; ne gülü üzün, ne dikeni incitin. Gül o kadar yaşantımıza işlemiş ki bir dostu veya bir sevgiliyi ziyarete gittiğimizde; bir demet gül götürürüz. İnsanın gülmesi gülün güzel olmasından kaynaklıdır.  Bülbül güle aşk ilan edince önce dikeninden izin almalıdır. Yoksa kendisine yaklaştırmaz, kanatır. Gül ki gamzende açan gül, bahçede açan güle özensin. İnsanın gülmesi gülün güzelliğine olan hayranlıktan gelir.  Evinizin, bahçenizin, yurdunuzun güzele olmasını istiyorsanız; gülü sevip, dikenini koruyun. Sevgiden mahrum kalan gül ağlar, diken kurur. O zaman eviniz, bahçeniz ve yurdunuz çöl olur. Çünkü tüm çiçekler güzelliğini ve kokusunu gülden alır.

Çiçek türlerinin hepsinin anası güldür. O yönetici gül ve dikenle uğraşacağı yerde tüm çiçekleri sevmeyi denese; yurduna ve ulusuna en büyük iyilik etmiş olur. Gül en çok çocukların elinde durunca yakışır ve sevinir. Biliyordur çocukların içinde kötülük yoktur. Kalpleri temiz, alınları güneşle nikâh kıymıştır günebakanlar gibi. Günebakan gülün kan kardeşidir. İkisine doğanın anayurduna barış ve kardeşlik getirmek için yaratılmışlardır. Ondandır hep kırlarda ve ovalarda insanların yüzüne gül damlaları damlatır.

Siz siz olun gülü sevin dikeni koruyun ki, kalbinizdeki güzellik patika yollarda tüm insanların sevgi dili olsun.

     “Ayağında diken yarası olmayan, sinesine gül kokusu süremez”