Kar Taneleri

Kar tanelerinin hiç biri diğerine benzemezmiş. Bu aksi kanıtlanamamış bir iddia. Aksi kanıtlanamadığına göre geçerli saymak gerektiğine inanıyorum. Hukukta sevdiğim bir deyim vardır, “aksini ispat müddeinindir”. Bu nedenle kar tanelerinin hiç biri diğerine benzemez. Bana göre yaşam da böyledir. Tüm canlıları bilemem ama bilebildiğim kadarıyla hiç bir insanın yaşamı da diğerine benzemiyor.  Herkes kendi hayatını yaşıyor ve herkesin kendisine göre roman sayılabilecek bir yaşamı var. Aşklar da böyle değil mi? Hangi aşk bir diğerinin kopyası? Tıpkı kar taneleri gibi zamanla yok oluyor. Kar tanesinin ömrü yağmur düşene ya da Güneş vurana kadar. Aşklar da böyle, ya kavuşana ya da ayrılana kadar. Bir şekilde bitiyor kanımca. Sonsuza dek sürecek aşklar da var şüphesiz. Ancak, bu aşkların günümüz dünyasında yaşam bulduğundan pek emin değilim. Günümüzde her şey gibi aşklar da çok çabuk tüketiliyor. Hani biz eskiler “Nerde o eski Ramazanlar” ya da “nerde o eski bayramlar” diye kendimizi avuturuz ya. Galiba aşklar için de “nerde o eski aşklar” demeye başladık. Zira çevremize baktığımızda o kadar az ki uğruna ömür verilecek aşklar ve de aşıklar.  Sanırım globalleşen dünyada her konuda olduğu gibi madde her şeyin önüne geçiyor. Örneğin servet sayılabilecek paralar ödenerek alınan telefonlar, bir sonraki modeli çıktığında hemen çöp oluveriyor. Bu konuda örnekleri çoğaltabilirsiniz. Ancak, çok ilginç olanı da bu örnekler toplumun her kesimlerinde var. Şehrin en lüks mahallelerinden en berbat varoşlarına kadar. Aşk da nesnelleşmiş ve bir sonrakine kadar var. Bir sonraki gelince üç gün önce yandığı, öldüğü aşk da çöp oluveriyor. Tabii buna gelişim diyorlar.

Hiç sevmediğim şeyleri ben de yapmaya hiç sevmediğim sözleri ben de söylemeye başladım. Sanırım bu yaşlanmanın etkileri. “Nerede o eski aşklar?” Son zamanlarda sıkça söylediğim bir söz olmaya başladı. Nasıl demeyeyim ki, lisede başlayan aşk ya nikah dairesinde biterdi, ya da ölünceye kadar içinde yaşardı insanların. Aşkı uğruna ölenleri de hatırlarım.

Yaşam da çok farklıydı, tıpkı kar taneleri gibi. Ortak tek nokta vardı ; Umut. Herkes bilirdi ki kıştan sonra mutlaka yaz gelir. Her gecenin sabahı mutlaka olur. Günümüzde ise önce umutlar tükenmiş durumda. Şöyle bir bakındığınızda özellikle gençlerde umut kavramı bitmiş. Yarına dair bir projeleri yok, yatırımları yok. Bugünü nasıl yaşarımın hesapları var çoğunluğunda. Öncelikleri bugünü en iyi şekilde yaşamak, yarın umurlarında dahi değil. Tıpkı kar taneleri gibi hemen yok olabilecekleri gibi bir bilinçaltı oluşturulmuş.

Yine derin konulara girmeye ve haddimi aşmaya başladım. Otur cam kenarına kar tanelerinin süzüle süzüle yere inmesini ve diğerleriyle birleşip bembeyaz bir gelinlik giydirmesini izle doğaya. Bak, iki saat önce yemyeşil olan çam ağaçları beyaza dönüştü, yapraklarını dökmüş baharı bekleyen badem ağacı da bembeyaz bir iskelet olmuş. Kediler biraz önce evimizin annesinin verdiği yemekleri bitirip, saçak altına uzanmış uyuklamaya başlamışlar. Kar tanelerinin insanoğluna ve doğaya verdiği faydayı göz ardı etmemek de gerekir. Kar yağmasa, koca bir yıl nereden su içeceğiz. Buğday karın altında beslenmese nasıl bereket saçacak. Gaziantep’li dostlardan buyduğum çok güzel bir deyiş var ; “Kar yılı, var yılı.” Bir de ölüme benzetirim kar tanelerini. Ölüm gibi bütün pislikleri örter.

En çok da çocuklar mutlu. Sabahı bekleyemediler bile. Hemen kardan adam yapmaya başladılar. Bir komşu da feminen duygularla ve de çok haklı olarak yazmış gruba ; “Sabah da kardan kadın yapalım”. Kar tanelerini bile cinsiyetçiliğimize alet etmişiz yıllardır. Hep kardan adam, neden kardan kadın olmasın. Sabah kardan kadın yapmak ve cinsiyet ayırımını yok etmek üzere hoşça kalın kar taneleri.