Açık Mektup

Veda değil, mola.

Sevgili Okuyucu,

Yazmak, aşka tutulmaya benziyor. Her güne bir yazı çıkarmak aşırı efor gerektirir. Ama, insan aşka düştü mü, neleri göze almaz ki? Günde iki yazı gönderdiğim oldu. Yorulmadım, yanlış anlama. Aksine, kendimi sana fazla kaptırdım. Frene basma ihtiyacı duyuyorum, çünkü son sürat gitmekten ürküyorum. Hızımı alamamak beni tedirgin ediyor. Sanki, yıllar sonra yeniden aşık olmuşum da, yüzünü bir ân görmesem çıldıracakmışım gibi tuhaf haller yaşıyorum.

Ayrıca, şu son iki aya kadar bir daha gazeteye yazmak niyetim yoktu. Kapanmış, eski bir sayfaydı benim için. Nasıl oldu anlamadım. Külün, bir kıvılcımla, aniden alevlenmesine dönüştü. Ateş bacayı sardı ve ben, bütün işimi gücümü bırakıp, yazıya, dolayısıyla sana koşuyorum. Seninle yatıp seninle kalkıyorum. Bir dakika bile aklımdan çıkmıyorsun. Hani sevgilinle buluşmadan önce saatlerce aynanın karşısında kalırsın ya, o durumdayım. Nasıl özenle hazırlandığımı bir bilsen. Gözüm senden başkasını görmüyor. Sana fena bağlandım.

Bu telaşları unutmuşum. Anla beni. İlkel benliğim devreye girdi. ‘Korkuyorsun, kaç çabuk’ diyor.

Yılları deviren arkadaşlığımızda, duruşunu hiç bozmayan sevgili Mehmet Ali’nin gazetesine bir nebze renk kattıysam ne mutlu bana.

Bir süre birbirimizi özleyelim, olur mu? Şairin dediği gibi “Ayrılık da sevdaya dahil.”

Görüşmek üzere.

ZÜHRE

Gökyüzü pembeydi, görmediniz

Bulutları sürerdi, kırpıp uçlarından

Geceye dolayıp düşlerini

Gün doğmadan uyanırdı Zühre

Sanırdınız bir masal kuşu

Ne var, dedi, sanki burada uçacak

Gördüğün altı üstü bir düş değil mi

Gagasıyla çiviledi onu göğe

Gün doğmadan uyanacaktı Zühre

Bulutları sürmeye

Bir kuşun gagasında

Sürgüne vurulmasaydı

Avcı dağın tepesinde bir yıldız

Adını önce Zühre koydunuz

Bir düşün pençesinde soluksuz bırakıp

Geceye astınız onu.

Başak Bozkurt Baykan (Hep başkalarından mı alıntı yapacağım? Madem bir süre ortalıkta yokum, bu şiir benden gelsin.)